A Música de Hans Erdmann no Filme Nosferatu, Eine Symphonie des Grauens (Friedrich Murnau, 1922)

  1. Amorós-Pons, Anna 1
  2. Gómez-Otero, Nuria 2
  1. 1 Departamento de Comunicación Audiovisual e Publicidade, Facultade de Ciencias Sociais e da Comunicación, Universidade de Vigo, Vigo, Espanha
  2. 2 Centro Musical LIRA-San Miguel de Oia, Vigo, Espanha
Revista:
Vista: Revista de Cultural Visual

ISSN: 2184-1284

Año de publicación: 2021

Título del ejemplar: July - December 2021; e021014

Número: 8

Tipo: Artículo

DOI: 10.21814/VISTA.3621 DIALNET GOOGLE SCHOLAR lock_openAcceso abierto editor

Otras publicaciones en: Vista: Revista de Cultural Visual

Resumen

Este artigo centra-se no estudo da banda sonora musical do compositor Hans Erdmann, feita para o filme alemão Nosferatu, Eine Symphonie des Grauens (Nosferatu, o Vampiro; 1922) pelo realizador Friedrich Murnau. A metodologia combina a técnica qualitativa do estudo de caso com abordagens recentes na análise musicológica de bandas sonoras de filmes. Esta investigação destaca os elementos estilísticos, recursos estruturais, influências musicais, referências de compositores e orquestração instrumental da partitura. A criação romântica de Erdmann é também influenciada pelo estilo barroco, classicismo e impressionismo. Este artigo constitui um novo contributo na área, uma vez que não foram encontrados estudos musicais ou cinematográficos com o tratamento aqui oferecido.

Referencias bibliográficas

  • Adorno, T. W. (2008). Ensayo sobre Wagner. Akal.
  • Altman, R. (2007). Silent film sound. Columbia University Press.
  • Amorós, A., & Gómez, N. (2017). La música de Rainer Viertlböck en la versión restaurada del film Daskabinett des Doktor Caligari, de Robert Wiene (1919). Cuadernos de Música, Artes Visuales y Artes Escénicas, 12(2), 321–343. https://doi.org/10.11144/Javeriana.mavae12-2.mrvv
  • Amorós, A., & Gómez, N. (2018). The German expressionist film The Golem (1920): Study of the music soundtrack by Aljoscha Zimmermann. L’Atalante. Revista de Estudios Cinematográficos, 26, 181–198.
  • Anderson, G. B. (1988). Music for silent films, 1894-1929: A guide. Library of Congress.
  • Ashworth, P. D. (2000). Qualitative research methods. Estudio Pedagógico, 26, 91–106. http://revistas.uach.cl/pdf/estped/n26/art07.pdf
  • Berriatúa, L. (1990a). Apuntes sobre las técnicas de dirección cinematográfica de F. W. Murnau. Filmoteca Regional de Murcia.
  • Berriatúa, L. (1990b). Los proverbios chinos de F. W. Murnau (Vol. II). Filmoteca Española.
  • Berriatúa, L. (2001). Conocer los materiales para restaurar películas. Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes Instituto de la Cinematografía y Artes Audiovisuales Filmoteca Española.
  • Berriatúa, L. (2009). Nosferatu: Un film erótico-ocultista-espiritista-metafísico. Divisa Red.
  • Berriatúa, L., & Pérez, M. Á. (1981). Etudes pour une reconstitution du Nosferatu de F. W. Murnau. Les Cahiers de la Cinémathèque, (32), 61–74.
  • Bouvier, M., & Leutrat, J.-L. (1981). Nosferatu. Cahiers du Cinéma Gallimard.
  • Casetti, F., & Di Chio, F. (2007). Cómo analizar un film. Paidós.
  • Chion, M. (1982). Leson au cinema. Cahiers du Cinéma.
  • Chion, M. (1993). La audiovisión: Introducción a un análisis conjunto de la imagen y el sonido (A. L. Ruiz, Trad.). Paidós. (Trabalho original publicado em 1990)
  • Chion, M. (1997). La música en el cine (M. Frau, Trad.). Paidós. (Trabalho original publicado em 1995)
  • Colón, C., Infante, F., & Lombardo, M. (1997). Historia y teoría de la música en el cine: Presencias afectivas. Alfar.
  • Deutsche Kinemathek. (2003). Retrospektive, filmografie. https://www.deutsche-kinemathek.de/retrospektive/retrospektive-2003/filme/15
  • Eisner, L. H. (1964). F. W. Murnau. Le Terrain Vague.
  • Eisner, L. H (1996). La pantalla de moniaca. Las influencias de Max Reinhardt y del expresionismo (I. Bonet, Trad.). Cátedra. (Trabalho original publicado em 1955)
  • Fraile, T. (2007). El elemento musical en el cine: Un modelo de análisis. In J. Marzal & F. J. Gómez (Eds.), Metodologías de análisis del film (pp. 527–538). Edipo.
  • García Merino, J. (2016). Nosferatu y la consolidaciónde la música de cine. In Programa Nosferatu, eine symphonie des grauens (pp. 3–11). Junta de Castilla y León. Consejería de Cultura y Turismo Fundación Siglo para el Turismo y las Artes de Castilla y León. https://www.oscyl.com/assets/oscyl-programa-nosferatu.pdf
  • Gillian Anderson. (s.d.). Nosferatu. http://www.gilliananderson.it/index.php?option=com_k2&view=item&layout=item&id=22&Itemid=29
  • González, J. L. (2008). Vampiros en el cine mudo. ‘Nosferatu’ (1922) de Murnau. Revista Cine y Letras. http://www.cineyletras.es/Clasicos-y-DVD/vampiros-en-el-cine-mudo-nosferatu-1922-de-murnau.html
  • González Hevia, L. (2012). La sombra del vampiro. Su presencia en el 7º arte. Cultiva Libros.
  • Grout, D. J., & Palisca, C. V. (2002). Historia de la música occidental. Alianza Música.
  • Hayward, P. (2009). Terror tracks: Music, sound and horror cinema (genre, music & sound). Equinox Publishing.
  • Heller, B. (1984). Restauración. In Nosferatu. La película. Divisa Home Video.
  • Jakobson, R. (1981). Ensayos de lingüística general. Seix Barral.
  • Jameux, C. (1965). Murnau. Editions Universitaires.
  • Konigsberg, I. (2004). Diccionario técnico akal de cine. Akal.
  • Kracauer, S. (1985). De Caligari a Hitler. Una historia psicológica del cine alemán (H. Grossi, Trad.). Paidós. (Trabalho original publicado em 1947)
  • Lack, R. (1999). La música en el cine (H. Bevia & A. Resines, Trads.). Cátedra.
  • Lerner, N. (2009). Music in the horror film: Listening to fear. Taylor & Francis.
  • Lluis i Falcó, J. (1995). Paràmetres per a una anàlisi de la banda sonora musical cinematográfica. D’Art. Revista del Departament d’Història de l’Art, (21), 169–186.
  • Marks, M. M. (1997), Music and the silent film: Contexts and case studies, 1895-1924. Oxford University Press.
  • Müller, J., & Plebuch, T. (2013). Toward a prehistory of film music: Hans Erdmann's score for Nosferatu and the idea of modular form. Journal of Film Music, 6(1), 31–48. https://doi.org/10.1558/jfm.v6i1.31
  • Murnau, F. G. (Diretor). (1922). Nosferatu, Eine Symphonie des Grauens [Filme]. Prana-Film.
  • Navarro Arriola, H. y S. (2005). Música de cine: Historia y coleccionismo de bandas sonoras. Ediciones Internacionales Universitarias.
  • Neumeyer, D., & Buhler, J. (2001). Analytical and interpretive approaches to film music (I): Analysing the music. In K. Donnelly (Ed.), Film music. Critical approaches (pp. 16–38). Edinburgh University Press.
  • Nieto, J. (2003). Música para la imagen: La influencia secreta. SGAE.
  • Olarte, M. (2004). La música de cine. De los temas expresivos del cine mudo al sinfonismo americano. En J. M. García (Ed.), La música moderna y contemporánea a través de los escritos de sus protagonistas (pp. 109–126). Doble J. http://hdl.handle.net/10366/76672
  • Olarte, M. (2008). Utilización de la música clásica como música preexistente cinematográfica. In J. M. García & E. Arteaga (Eds.), En torno a Mozart. Reflexiones desde la universidad (pp. 71–84). Ediciones Universidad de Salamanca. http://hdl.handle.net/10366/76649
  • Patalas, E. (2002). Les restaurations du ‘Nosferatu’ de Murnau. Cinématèque, 21, 117–134.
  • Peña Sevilla, J. De la. (2000). Una aproximación iconográfica del cine de vampiros. Imafronte, (15), 237–254.
  • Riemann, H. (1928). Teoríageneral de la música. Labor.
  • Román, A. (2017). Análisis musivisual. Guía deaudición y estudio de la música cinematográfica. Visión Libros.
  • Rubio, S. (2005). Nosferatu y Murnau: Las influencias pictóricas. Anales de Historia del Arte, 15, 297–325.
  • Sánchez-Biosca, V. (1985). Del otro lado: La metáfora. Modelos de representación en el cine de Weimar. Instituto de Cine y Radiotelevisión/Hiperión.
  • Sánchez-Biosca, V. (1990). Sombras de Weimar, contribución a la historia del cine alemán 1918-1933. Verdoux.
  • Schafer, M. (1994). The soundscape: Our sonic environment and the tuning of the world. Destinity Books.
  • Stake, R. E. (2007). Investigación con estudio de casos. Morata.
  • Tagg, P. (2012). Music’s meanings. A modern musicology for non-musos. The Mass Media Music Scholars Press.
  • Tieber, C., & Windisch, A. (2014). The sounds of silent films: New perspectives on history, theory, and practice. Palgrave Macmillan.
  • Tone, P. G. (1976). Friedrich Wilhelm Murnau. La Nuova Italia.
  • Torelló, J. (2015). La música en las maneras de representación cinematográfica. Laboratori de Mitjans Interactius.
  • Valls, M., & Padrol, J. (1986). Música y cine. Salvat.